هايْنْريش هايْنِه اديب معروف آلماني، در 13 دسامبر سال 1797م در يك خانواده يهودي در آلمان به دنيا آمد. تولد او در زماني واقع شد كه سربازان ناپلئون بر آلمان تسلط يافته بودند؛ بدين جهت زندگي هاينريش از ابتدا بين آلمان و فرانسه تقسيم شد. وي در جواني بر اثر فشارهايى كه به يهوديان در آلمان وارد مي‏شد به پاريس رفت و در آن شهر اقامت گزيد. هاينه در 16 سالگي نخستين شعر خود را سرود و از آن پس وارد عرصه شعر و شاعري گرديد. ناكامي‏هاي عاطفي هاينه در طول زندگي، باعث شد تا او بزرگ‏ترين اثر ادبي خود و يكي از شاه‏كارهاي شعري جهان يعني قطعه معروف "اينتر متسو" را به وجود آورد. هاينه با آنكه نه مورخ بود و نه فيلسوف، آگاهي شگرف و پيش‏بيني خاص نسبت به اوضاع اجتماعي داشت و در نوشته‏هايش از نيروي نهفته‏اي كه در قعر وجود هر آلماني جاي داشت و آينده آلمان را تهديد مي‏كرد، خبر مي‏داد. اين ادراك و هشياري ذاتي هاينه درباره امور اجتماع، به كشمكشي وجداني درباره بي‏عدالتي‏ها و به مبارزه‏اي اجتناب‏ناپذير مبدل شد و او را به استفاده از هجو و انتقاد واداشت. هاينه پس از چند سال اقامت در آلمان، اين سرزمين را ترك كرد و براي هميشه در فرانسه سكونت يافت. هاينه شاعري رمانتيك بود و تار و پود حياتش، از عشق و غم ساخته شده بود، به طوري كه شايد هيچ شاعري در اين باره به پاي هاينه نرسد. بيسمارك، صدر اعظم آلمان، با همه دشمني كه با طرز فكر هاينه داشت، او را بزرگ‏ترين شاعر غزل‏سراي آلمان مي‏خواند. هم‏چنين در خارج از آلمان نيز اشعار هيچ شاعر آلماني به اندازه اشعار هاينه ترجمه نشده است. هاينريش هاينه را برجسته‏ترين مظهر ظرافت و ذوق در ميان شعراي آلمان ناميده‏اند و از لحاظ نغمه‏سرايي، هيچ شاعري به قدرت او نمي‏رسد. از هاينه آثار متعددي بر جاي مانده كه ترانه‏ها در چهار جلد، تصاوير سفر در چهار جلد، رُمانس‏ها و اعترافات از آن جمله‏اند. هاينريش هاينه سرانجام در 17 فوریه 1856م در 59 سالگي درگذشت.